روز نوشت 20 فروردین 1393

امروز چهارشبه ست . روزیه که برای بار دوم مریم و کچلش کردم

به مید اینکه این چهار تا شویدش تقویت بشه

هر چند دکترش میگفت هیج تأثیری نداره اما خب قبل اینکه دکترش بگه من کچلش کرده بودم

*کلمه های جدید که مریم یاد گرفته

دَدَ

نِی نِی

بابا

ماما

اَتی

آب

آم

می حوام ( همون میخوام خودمون که گاهی وقتا یه نِیی حوام تغییر پیدا میکنه)

 تاب باب( همون تاب تاب)

بابا اَتی رو هم خیلی خوب میگه

البته از وقتی بدنیا اومد مامان جون، قشنگ و  ناز و مهربون هم میگه

که اون دیگه قدیمی شده

.

.

.

.

.

.

*عاشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــق شکلاته اونم تلــــــــــخ

*دقتش بیشتر شده

*سعی میکنه کارای ما رو تقلید کنه

*وقتی باباش میشینه میره کنار باباش وایمسته و عقب عقبکی ( دنده عقب میره رو پای باباش میشینه

*نزدیک به 1 هفته ست با کفشاش راه میره( آخه تا حالا بدش میمود چیزی به پاهاش بکنیم، امام الان تا بهم میگم بریم دَدَ ؟! سریع میشینه تا کفشاش و پاش کنیم)

*از پایین رفتن پله میترسه

*غذا خعلی کم میخوره اما چند روزه یکم بهتر شده

هان

مهم ترین بخش خاطره اینه که

*مریم بســــــــــــــــیار خودشیفته ست

فیلم خودش و میذاره و میشینه می بینه و کلی هم خودش و تشویق میکنه

*بهش میگم نی نی بذارم؟؟

سرش و بالا و پایین میکنه که برام بذار

*حرفام و بیشتر میفهمه و در مقابل کاری که از می خوایم انجام بده عکس العمل مثبت نشون میده

*توپ بازی هم خیل دوست داره

*تا چند وقت پیش فقط با گوش پاک کن ها بازی میکرد

اونا رو میریخت رو زمین و بعدشم دونه دونه میذاشت تو ظرفش

اما حالا

*خانوم به کارایی که من با گوش پاک کن میکنم دقیق تر شده و تا یه گوش پاک کن میبینه سریع میکنه تو گوشش

خیلی خطرناکه، بخاطر همین تا شعاع 1 کیلومتری همه ی گوش پاک کن ها رو جمع کردم

*بهتر از قبل نماز میخونه،

*قبلا سجده میرفت امام حالا چادر و نگه میداره و هی رکوع میره و بلند میشه