دیر کرد نوشت :)

به نام اونی که این همه شادی و بهم داده

سلام 

نمیدونم بخاطر روزایی که اینجا مطلب اپ نکردم ند تا سلام باید بکنم 

اما خب چه کنم هی میخواست بشه و نشد

مریمم خانومی شده برای خودش

ی دختر باهوش ، لوس، زودرنج، خجالتی تو دیدار اول ، مهربون،پر سرو صدا ، لاغر ،

حرف گوش کن اما خون به جیگر کن 

شکل ظاهریش فرق کرده ، موهاش بلندترشده ، چشمای درشتش بیشتر

میدرخشه، لبای خوشگلش قشنگ تر ازقبل عشق و مهربونی رو زمزمه میکنه،

قلدش بلند تر و همچنان لاغر 

الان دو ماهه داداشش بدنیا اومده ، نه اهل حسادته نه اهل کارای زشت 

مریم ، باباش ، داداشش ، وقتی میبینمشون خدا رو حس میکنم . خدا تو وجود

بهترین های زندگیه منه و من هر لحظه خدا رو کنارم حس میکنم

قرار بود این وبلاگ فقط بمونه برای مریم اما خب تا کارای وبلاگ داداششم بکنم

برای اونم هیمنجا مطلب آپ میکنم

خدایا 

حس قشنگی که بهم دادی و آرزو میکنم بیشترشو به همه بدی حتی به دشمنام

یا اینجوری بگم

آرزو میکنم به همه کمک کنی تا وجود تو رو تو زندگیشون هر چی زودتر حس کنن

آمین