روز نوشت جمعه 9 اسفند 92

جدیدا دارم تو مریم تغییرای بزرگ شدنش و حس میکنم

دقیق تر شده

کاراش و دقیق انجام میده

در شیشه ی شربتش و با دقت میذاره

اسباب بازیهاش و با تمرکز جمع میکنه

الانم داره برنامه کودک اسکار و با کلی ذوق می بینه

موقع خوندن نماز مغرب و عشام دو اتفاق بامزه پیش اومد

وقتی داشتم شروع به خوندن میکردم به مریم گفتم

- مریم جونم الله کن!!

دو سه بار بهش گفتم و بعد شوع به خوندن نماز کردم

دیدم به تبعیت از من ، سرش و میذاره رو مهر و چند ثانیه صبر میکنه و سرش و میاره بالا و لباش و باز و بسته میکنه مثلا داره ذکر میگه

آخ که دلم میخواست اون لحظه بخورمش

بسکی خوشمزه الله میگفت

یکم که گذشت کلافه شد از بس ماما ماما گفت و جوابش و ندادم

اومد کنارم وایستاد و چادرم و کشید روی خودش

اولش نفهمیدم آروم داره چه کار میکنه ، کم کم متوجه شدم با کنجکاوی تمام به رکوع و سجود من نگاه میکنه

مریمی مامان مثل همیشه برات بهترین ها رو آرزو میکنه و از خدا میخواد که با دلی پاک و اعتقادی محکم همیشه نماز بخونی و همینحوری با علاقه باشی

دوستت دارم مامانی